Πέρασαν 3 χρόνια από την διάδοση φημών περί κλοπής χρημάτων από τον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Κοιμήσεως Θεοτόκου Απεριου Καρπάθου. Εκτός από τον ταμία κατηγορήθηκε και ο ιερέας π. Δημήτριος Ζαγόρας. Το ψέμα και η συκοφαντία πλήγωσε ανθρώπους και πίκρανε οικογένειες. Ωστόσο η αλήθεια δεν υπολογίζεται στον στενό ανθρώπινο χρόνο. Βρίσκει τρόπους να πνίξει και την πιο μικρή αμφιβολία και να δικαιώσει εκείνους που πόνεσαν.
Ο π. Δημήτριος Ζαγόρας γνώριζε ωστόσο δεν αντιστάθηκε. Προσευχήθηκε και έκανε υπομονή αφού γνώριζε ότι ο Θεός θα επανέφερε την ισορροπία. Στις 3 Νοεμβρίου 2023 η εκκλησιαστική επιτροπή Μητροπολιτικού Ιερού ναού της Κοιμήσεως Θεοτόκου Απεριου Καρπάθου προχώρησε στην αποκατάσταση της αλήθειας! Και με ένα γραπτό του Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ μας δίνει την απάντηση για τη στάση που επέλεξε να κρατήσει αυτά τα τρία δύσκολα χρόνια!
Η σιωπή του Χριστού κατήσχυνε τον Πιλάτο… Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ
Άγιος Σωφρονίου του Έσσεξ
είμαι απαισιόδοξος, αλλά νομίζω ότι ζούμε στους τελευταίους καιρούς. Η δική μας στάση πρέπει να είναι μαρτυρική: «Ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη, και ως αμνός άμωμος εναντίον του κείροντος αυτόν άφωνος, ούτως ουκ ανοίγει το στόμα αυτού» (Ησ. νγ’ 7). Όταν εξασκήσουμε βία στην βία, δεν κάνουμε τίποτε. Η μαρτυρική (σιωπηλή) στάση θα εξασφαλίσει μεγαλύτερη χρονική διάρκεια νίκης. Εάν εξασκήσουμε και εμείς βία στους άλλους, θα τους εξαναγκάσουμε να προετοιμασθούν για δεύτερη μεγαλύτερη επίθεση.
Όταν όμως ακολουθήσουμε τον δρόμο του Θεού, η θυσία μας θα μοιάσει με την θυσία του Χριστού. «Πάτερ, ει βούλει παρενεγκείν τούτο το ποτήριον απ’ εμού· πλην μη το θέλημα μου, αλλά το σον γινέσθω» (Λουκ. 22,43).
Είναι σημαντικό ότι ο άνθρωπος με τη δική του ελεύθερη θέληση καθορίζει τον εαυτό του σ’ όλη την αιωνιότητα.
Όταν κατηγορείται κανείς από τους ανθρώπους, να το αντιμετωπίζει με σιωπή, διότι, όπως λέγει ο Ιωάννης της Κλίμακος, η σιωπή του Χριστού κατήσχυνε τον Πιλάτο.
Σε περίπτωση που μας περιφρονούν και μας διώκουν δεν πρέπει να ομιλούμε καθόλου, αλλά πρέπει να σιωπούμε, δεν πρέπει ούτε και να δικαιολογούμαστε. Διότι μια δικαιολογία δίνει αφορμή για μια νέα κατηγορία. Η σιωπή θεραπεύει.
– Να αγαπούμε την περιφρόνηση που μας δείχνουν οι άλλοι. Όμως, να μη καυχόμαστε για την υπομονή που κάνουμε. Να θεωρούμε τους συκοφάντες μας ως ευεργέτες μας.
– Δεν ασχολούμαι με αυτούς που με περιφρονούν ούτε ασχολούμαι με το τί λένε.
Δεν υπάρχει καλύτερη περίπτωση για ταπείνωση από το να μας περιφρονούν οι άλλοι. Στην περίπτωση αυτή να μη ζητούμε ούτε τον λόγο γιατί μας περιφρονούν. Η περιφρόνηση των άλλων μας βοηθάει στην ταπείνωση.
– Όταν ο άνθρωπος περιφρονείται, τότε είναι ελεύθερος. Αυτό συμβαίνει και στο Μοναστήρι. Όταν τον περιφρονούν μπορεί να ζει ησυχαστικά. Όταν κάποιος θεωρείται σπουδαίος, τότε κρίνεται αυστηρά από τους άλλους μοναχούς, αλλά και ο ίδιος προσέχει να μη χαθεί η καλή ιδέα που έχουν οι άλλοι γι’ αυτόν. Έτσι δεν είναι ελεύθερος.
Μαστίγωση Χριστού___whipping__Bichevanie_Hrista_241_dionisiatΧΡΙΣΤΟΥ 241_dionisiatΗ θλίψη, ο πόνος, η περιφρόνηση, που δέχεται ο άνθρωπος στην ζωή του, είναι φυσικές καταστάσεις. Είναι στοιχεία γνησιότητας. Στην ζωή μας πρέπει να πονάμε…. Ο άνθρωπος αρχίζει από την αίσθηση της αμαρτωλότητος και το πένθος, και φθάνει στην σύγκρουση με τον κόσμο: «Μακάριοι οι δεδιωγμένοι… » (Ματθ. ε10). Αυτό είναι φυσικό. Τότε ο άνθρωπος θεολογεί. Η αυτάρκεια σταματά κάθε πνευματική πρόοδο.
Η εικόνα του «Μονογενούς και ομοουσίου τω Πατρί Υιού και Λόγου» ανάβει μέσα μας δυνατό πόθο να ομοιωθούμε με Αυτόν σε όλα. Και βρισκόμαστε ξανά στη παράδοξη θέση: Πάσχουμε, αλλά με άλλο πόνο, που πριν μας ήταν άγνωστος. Είναι πόνος που μας εμπνέει, δεν σκοτώνει. Σ’ αυτόν συνυπάρχει άκτιστη δύναμη.
Μπαίνουμε στην θεία απειρότητα. Μένουμε εκστατικοί με όσα γεγονότα μας συμβαίνουν.
Το μεγαλείο Του μας υπερβαίνει. Σμικρυνόμαστε όταν το συνειδητοποιήσουμε, συγχρόνως δε έρχεται ο Θεός να μας αγκαλιάσει, όπως ο Πατέρας της ευαγγελικής περικοπής. Ο φόβος και ο τρόμος αποχωρούν δίνοντας τη θέση τους στην παρουσία του Θεού. Ο Πατέρας, μας ντύνει με πολύτιμα ρούχα, μας στολίζει με ουράνιες δωρεές, καλύτερη των οποίων είναι η αγάπη που όλα τα σκεπάζει. …
– Η Παναγία είπε στον αρχάγγελο Γαβριήλ: «Ιδού η δούλη Κυρίου» (Λουκ. α’, 38). Αυτό το «ιδού η δούλη Κυρίου» είναι αποδοχή του Σταυρού. Η Παναγία συμμετείχε σε όλη την ζωή της στον Σταυρό του Υιού της.
Πιλάτος νίπτει τας χείρας του_Пилат, умывающий руки-Μονή του Αγίου Νικολάου Αναπαυσά-pelatus-2Η αναγεννημένη ψυχή είναι πιο ευαίσθητη σ’ όλα τα πνευματικά φαινόμενα, τραυματίζεται απ’ όλα όσα αντιτίθενται στη θεία αγάπη, δηλαδή συκοφαντία, βία, φόνο, κ.λ.π. Μαζί μ’ αυτό μια υπομονετική στάση σε κάθε δοκιμασία κάνει την αναγεννημένη ψυχή να κατανοεί την «άνωθεν σοφίαν». Σ’ ένα απόκρυφο σημείο μέσα σ’ αυτή, η ψυχή βρίσκει «πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. 4,14).
Η Τριάδα είναι ο Θεός της αγάπης. «Η αγάπη του Πατρός η οποία σταυρώνει, η αγάπη του Υιού που σταυρώνεται, και η αγάπη του Αγίου Πνεύματος η οποία ενίκησε». (Μητροπολίτης Μόσχας Φιλάρετος).
Είδα ότι δεν υπήρχε τραγωδία στο Θεό. Η τραγωδία ήταν μόνο στο βίο των ανθρώπων, που το βλέμμα τους δεν ξεπέρασε ποτέ τα γήινα όρια.
Η τραγωδία της εποχής μας βρίσκεται κυρίως στην άγνοια μας ή την αδυναμία μας να καταλάβουμε ότι υπάρχουν δύο βασίλεια, το πρόσκαιρο και το αιώνιο. Θα θέλαμε να χτίσουμε τη βασιλεία των Ουρανών στη γη απορρίπτοντας κάθε ιδέα για ανάσταση και αιωνιότητα.
Όταν διαλέξουμε το Χριστό, θα μεταφερθούμε πέρα από χρόνο και τόπο, πέρα απ’ αυτό το γεγονός, που ονομάζουμε «τραγωδία».
Ένα πράγμα όμως είναι πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι θα έλθει ώρα που όλες οι δοκιμασίες και οι ταραχές θα εξαφανιστούν στο παρελθόν. Τότε θα δούμε ότι οι πιο οδυνηρές περίοδοι της ζωής μας ήταν οι πιο καρποφόρες και θα μας συνοδεύουν πέρα από τα όρια αυτού του κόσμου και θα γίνουν θεμέλια της βασιλείας «μη σαλευόμενα»